ေငြႀကာရံလူသတ္္မူ

မဇၹိမ သတင္းမွေကာက္ယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေငြၾကာရံ လူသတ္မႈ (ျပည္တြင္းမွ ေပးပို႔ေသာ စာတေစာင္)
ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၂၃း၀၀ (သတင္းလႊင့္တင္ခ်ိန္)

ေငြၾကာရံ စာသင္တိုက္သို႔ စစ္တပ္က ဝင္ေရာက္စီးနင္း ရိုက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးမႈ ျဖစ္ပြားျပီးေနာက္ မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကေသာ အရပ္သားမ်ားက စစ္တပ္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္မႈ ျဖစ္ပြားပံုကုိ ေလ့လာ စံုစမ္းခဲ့ေသာ ျပည္တြင္း သတင္းေထာက္ တဦးက မဇၩိမ သို႔ ေရးသား ေပးပို႔ခဲ့သည့္ စာကို မူရင္းအတုိင္း ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလိုက္ရပါသည္။
ယေန႔နံနက္ ၁၁းဝဝ နာရီခန္႔တြင္ ေတာင္ဥကၠလာပ ၿမ့ဳိနယ္အဝင္ သစၥာ လမ္းမေပၚရွိ ရထားလမ္း အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ လူမ်ား စု႐ံုးစု႐ံုး ျဖစ္ေနၾကသည္ လမ္းၾကားတစ္ခုတြင္ စစ္ကားတစ္စီး ရပ္ထားၿပီး စစ္ကားေပၚမွ ပတ္ပတ္လည္ကို ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ခ်ိန္ထားသည္။

ျဖစ္ပြားပံုမွာ (မ်က္ျမင္ သက္ေသတဦး ေျပာျပခ်က္)

ယမန္ေန႔ (၂၆၊ စက္တင္ဘာလ၊ ဗုဒၶဟူးေန႔) ညသန္းေခါင္ ဝန္းက်င္တြင္ ရန္ကင္း ၿမ့ဳိနယ္ မုိးေကာင္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းႏွင့္ ေတာင္ဥကၠလာပ ၿမ့ဳိနယ္ ေငြၾကာရံ စာသင္တိုက္တို႔တြင္ စစ္တပ္မွေန၍ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအား ဝင္ေရာက္ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္၊ ဘုန္းၾကီးမ်ားအား ႐ိုက္ႏွက္ကာ အတင္းအဓမၼ ကားေပၚသို႔ ဆြဲတင္ၾကသည္၊ ေက်ာင္းပုိင္ ပစၥည္းမ်ားအား (ပန္းကန္၊ ခြက္၊ ျပတင္းမွန္ အစရွိသည္) လံုးဝ သံုးမရေအာင္ ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းပိုင္ ေရႊေငြမ်ားႏွင့္ တီဗီြ အစရွိသည္မ်ားပါ မက်န္ ဓားျပ တိုက္သြားခဲ့သည္၊ ေငြၾကာရံ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၏ ဆံုး႐ံႈးမႈမွာ ေငြက်ပ္သိန္း ၄ဝဝ ခန္႔ရွိသည္ဟု သိရသည္၊ ဖမ္းဆီးရာတြင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား သာမက ေက်ာင္းရွိ ေဝယ်ာဝစၥ လုပ္ေပးေသာကပိၸယ (ေယာက္်ား၊ မိန္းမ) မ်ားပါမက်န္ အားလံုး ေခၚေဆာင္သြားေၾကာင္း။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ တပါးသာ က်န္ရစ္ေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ ရရာ ဆန္အိတ္မ်ား။ ပစၥည္းမ်ားယူ၍ ထြက္ေျပးၾကရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွ အိမ္မ်ား၊ ျခံမ်ားမွေန၍ တံခါးမ်ားကို ဖြင့္ေပးၾကကာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို မိမိတို႔ တိုက္အတြင္း ေခၚေဆာင္ကာ အကာအကြယ္ ေပးၾကေၾကာင္း၊
မနက္ေရာက္ေသာအခါ အဆိုပါ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားေသာ ဘုန္းၾကီးမ်ားမွေန၍ မိမိတို႔ ေက်ာင္းတိုက္သို႔ ျပန္ၾကၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ ရပ္ကြက္မ်ားမွ လူမ်ားလည္း သတင္းၾကားၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈ ေနၾကေၾကာင္း။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဝင္း အတြင္း ေသြးကြက္မ်ားမွာ ေနရာအႏွံ႔အျပားရွိေနၿပီး အုတ္ခဲမ်ားျဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားေၾကာင္း။ ေက်ာင္းဝန္း တစ္ခုလံုးလည္း ပ်က္စီးေနသည္ကို ေတြ႔ရေၾကာင္း။ မၾကာမွီ ဘီဘီစီမွ သတင္းေထာက္ လာေရာက္၍ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကို ညက အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းကို ေမးျမန္းေၾကာင္း။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လာေရာက္ ၾကည့္႐ႈေနၾကေသာ သူမ်ားမွ အားလံုး ဝုိင္းဝန္းၿပီး နားေထာင္ေနၾကေၾကာင္း။ ထိုသို႔ လာေရာက္ ေမးျမန္းေနသည့္ သတင္းကို ေထာက္လွမ္းေရးမွ ၾကားသိၿပီးေနာက္ မ်ားမၾကာမွီပင္ စစ္ကား အနည္းငယ္ႏွင့္ စစ္သားမ်ား ေရာက္လာေၾကာင္း။ ထို႔ေနာက္ ဝိုင္းဝန္း နားေထာင္ေနၾကေသာ လူမ်ားအား ေနာက္ဆုတ္ရန္ ၿခိမ္းေျခာက္ေၾကာင္း လူအုပ္က ေနာက္မဆုတ္ေသာေၾကာင့္ တုတ္မ်ား။ ေသနတ္ဒင္မ်ားျဖင့္ ဝင္ေရာက္ ႐ိုက္ႏွက္ေၾကာင္း။ ထြက္ေျပးၾကေသာ သူမ်ားကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ေခါင္မိုးေပၚမွ တက္၍ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္ေၾကာင္း။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဝန္း တစ္ခုလံုး ေသြးကြက္မ်ား ေနရာအႏွံ႔ ဖံုးလႊမ္းသြားေၾကာင္း (မေသခ်ာေသာ သတင္းတစ္ခုမွာ လူအမ်ားမွ မေက်နပ္သျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းကာ ႐ိုက္ႏွက္ၾကသျဖင့္ စစ္တပ္မွ ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ျခိမ္းေျခာက္ကာ အနားကပ္လွ်င ္ပစ္မည္ ဟု ေျပာေၾကာင္း)
ေနာက္ဆံုးတြင္ သစၥာလမ္းမ ရထားလမ္း အေက်ာ္ရွိ လမ္းၾကား အဝင္တြင္ စစ္ကားတစီး ရပ္ကာ ပိတ္ထားၿပီး လူအမ်ားမွလည္း ဝုိင္းအံုကာ ၾကည့္႐ႈေနၾကသည္၊

ဆက္လက္ျဖစ္ပြားပံုမွာ (မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔)

ေန႔လည္ ၁၂ နာရီခန္႔တြင္ သစၥာ လမ္းမေပၚ ရထားလမ္း ပတ္ပတ္လည္တြင္ စစ္တပ္မွ ပိတ္လိုက္သည္ဟု ၾကားသိရသည္၊
မ်ားမၾကာမွီပင္ ေဝဇယႏၱာလမ္းႏွင့္ သစၥာလမ္းေထာင့္ရွိ မီးပြိဳင့္တြင္ စစ္သားမ်ားမွေန၍ သံဆူးႀကဳိးမ်ား ခ်ကာ လမ္းကို သြားလာခြင့္ မေပးဘဲ ပိတ္ပစ္လိုက္သည္၊ ထိုအခ်ိန္တြင္ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ရပ္ကြက္မ်ားမွေန၍ အလွ်ိဳအလွ်ိဳျဖင့္ ထြက္လာၾကၿပီးလွ်င္ ထိုပိတ္ထားေသာ ေနရာအား ေလးဘက္ေလးတန္မွေန၍ ဝုိင္းရံ လိုက္ၾကသည္၊ လူအုပ္ၾကီး မည္မွ် မ်ားသည္ဆိုေသာ္ သစၥာလမ္းေပၚတြင္ မိုးေကာင္း ဘုရားလမ္းအထိ ေရာက္သည္ဟု သြားၾကည့္သူမ်ားက ေျပာသည္၊
ေဝဇယႏၱာ လမ္းမေပၚတြင္လည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လမ္းမ်ားမွ လူမ်ားမွလည္း လမ္းထိပ္မွေန၍ လည္းေကာင္း။ ျခံဝမ်ားမွ ေန၍လည္းေကာင္း ထြက္ကာ အေျခအေနကို ၾကည့္ေနၾကသည္၊ တခ်ိဳ႔ သူမ်ားကလည္း ဝိုင္းထားေသာ လူအုပ္ႏွင့္ သြားေရာက္ ပူးေပါင္းလ်က္ ရွိၾကသည္၊
ေန႔လည္ တနာရီေက်ာ္တြင္ စစ္တပ္မွေန၍ မ်က္ရည္ယို ဗံုးမ်ားျဖင့္ စတင္ ပစ္ခတ္သည္၊ ထိုခဏ၌ လူထုမွာ အေနာက္သို႔ ဆုတ္ကာ မီးခိုးမ်ား ျပယ္လြင့္သည္ႏွင့္ အေရွ႔သို႔ ျပန္တိုးၾကျပန္သည္၊ ထိုအခ်ိန္တြင္ လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚလာသည္၊ ရပ္ကြက္မွ လူမ်ားမွ အရပ္ဝတ္ ရဲသားမ်ားအား ဝုိင္းဝန္း ႐ိုက္ႏွက္လုိက္သည္ ဟုလည္း ၾကားသိရသည္၊
ေန႔ခင္း ႏွစ္နာရီခန္႔တြင္ ပိတ္ခံထားရေသာ စစ္တပ္မွ စစ္ကားသံုးစီး ေမာင္းထြက္လာသျဖင့္ လူအမ်ား လမ္းၾကားမ်ားထဲသို႔ ဝင္ေျပးၾကသည္၊ စစ္ကားမ်ား လြန္သြားသည္ႏွင့္ လူအမ်ားမွာ ယခင္အတိုင္း ျပန္စုၾကျပန္သည္၊ေခတၱၾကာလွ်င္ ထိုစစ္ကားမ်ား ျပန္ေရာက္လာၾကသည္ (က်ည္ဆန္မ်ား ကုန္သြားသျဖင့္ သြားယူသည္ ထင္သည္)၊
ေန႔ခင္း သံုးနာရီခန္႔မွ စ၍ အေျခအေနမွာ တင္းမာ လာၾကသည္၊ ဝိုင္းထားေသာ ပတ္ပတ္လည္မွ လူမ်ားကလည္း ဒို႔အေရး၊ အလိုမရွိ စသည္ျဖင့္ ေၾကြးေၾကာ္လာၾကသည္၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွလည္း လက္ခုပ္တီး အားေပးၾကသည္၊ လူအုပ္ၾကီးမွာလည္း မ်ားသထက္ မ်ားလာသည္၊ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ စစ္တပ္မွ ေသနတ္ ပစ္ေဖာက္သံမ်ား စတင္ ထြက္ေပၚလာသည္၊ မိုးေပၚ ေထာင္ေဖာက္သည္လား။ တည့္တည့္ ပစ္သည္လားေတာ့ မသိရေပ၊ မ်က္ရည္ယို ဗံုးမ်ားကိုလည္း အဆက္မျပတ္ ေဖာက္ေနၾကသည္၊ စုစုေပါင္း အလံုး ၂ဝ ခန္႔ ရွိမည္ ထင္သည္၊ မီးခိုးမ်ားမွာလည္း မႊန္ထူေနသည္၊ မၾကာမွီ ေဗ်ာက္အိုး အတြဲလိုက္ေဖာက္သံ ကဲ့သို႔ အသံမ်ား အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚလာသည္၊ လူအုပ္မွ လုပ္သည္လား စစ္တပ္မွ လုပ္သည္လား မသိရ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လူမ်ားမွ ေဝဇယႏၱာ လမ္းမေပၚတြင္ အုန္းပင္လံုးမ်ား ခ်ကာ လမ္းကို စစ္ကား သြားမရေအာင္ ပိတ္လိုက္ၾကသည္၊ ထိုသို႔ ပိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ စစ္သားမ်ားမွာ လမ္းဆံု မီးပိြဳင့္မွေန၍ ေဝဇယႏၱာ လမ္းတေလွ်ာက္ ပါရမီဖက္သို႔ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေသနတ္မ်ား ပစ္ေဖာက္ကာ တိုးလာၾကၿပီး သစ္တံုးမ်ားအား လာေရာက္ ဖယ္ရွားၾကသည္၊ လူအမ်ားကလည္း ေနာက္သို႔ ဆုတ္ကာ စစ္သားမ်ားအား ဆဲဆိုၾကသည္၊ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား ဟစ္ေၾကြးၾကသည္၊ စစ္သားမ်ားမွလည္း ျပန္လည္ ဆဲဆိုၾကသည္၊ စစ္သားမ်ား ေနာက္ဆုတ္သြားလွ်င္ လူမ်ားက ေရွ႔တိုး လာၾကျပန္သည္၊ စစ္ကားမ်ားျဖင့္ လမ္းတေလွ်ာက္ ေမာင္းလာလိုက္ ျပန္သြားလိုက္ လုပ္ကာ လူစုကြဲေနေသာ သူမ်ားကိုလည္း ကားေပၚ အတင္း ဆြဲတင္ၾကသည္၊
ညေန ၄ နာရီခန္႔ အခ်ိန္တြင္မူ အေျခအေနသည္ အဆိုးဆံုးသို႔ ေရာက္လာသည္၊ စစ္တပ္မွေန၍ ေဝဇယႏၱာလမ္းေပၚ တက္သမွ်လူကို ပစ္ေတာ့သည္၊ လူအမ်ားလည္း လမ္းၾကားမ်ားသို႔ ဝင္ေျပးၾကရင္း လမ္းၾကားမ်ားမွေန၍ ဆက္လက္ ဆဲဆိုၾကျပန္သည္၊ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ လမ္းမၾကီးေပၚ သာမက လမ္းၾကားမ်ားတြင္ပါ မည္းမည္းျမင္သမွ် ပစ္ခတ္ပါေတာ့သည္၊ စစ္တပ္မွေန၍ ပတၱျမားေစ်း သြားေသာလမ္း အနီးတြင္ ေနရာ ယူလိုက္သည္၊ စစ္ကား ၆ စီးခန္႔ႏွင့္ စစ္သားစုစုေပါင္း ၂ဝဝ-၃ဝဝ ခန္႔ ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္၊ လည္စီးအနီ စည္းထားေသာ စစ္သားမ်ားလည္း ပါသည္၊ မည္သူမွ လမ္းေပၚသို႔ မထြက္ရဲၾက၊ လမ္းၾကားမ်ားတြင္ပါ ရွင္းလင္းေနၾကသည္၊ ညေန ၆ နာရီခြဲခန္႔ ေမွာင္လာခ်ိန္တြင္မွ စစ္တပ္မွ ဆုတ္သြားသျဖင့္ ကားမ်ား ျပန္လည္ သြားလာခြင့္ရသည္၊
ယေန႔အျဖစ္အပ်က္တြင္ လူမည္မွ် ေသဆံုးသည္ကိုမူ မသိရေခ်၊